Kafayı Çözdük

…Anlar anları kovalar, birgün sabah, birgün akşam, birgün dolunay birgün  hilale döner..yağmur yerini kara bırakır, keskin rüzgar ılık melteme..günler günleri kovalar birgün  üşürken buz kesmiş ellerin.. bakarsın terli terli olmuş avuçların birgünde…ağlarken bulursun kendini ama yastığın ıslakken yanağını koyacak yer bulamazsın ve birgün gelir sevgiyle sarılırsın yastığına işte o zaman gülümserken de bulursun kendini…aynaya baktığında ‘ne de küçük gösteriyorsun’ dersin nedense kızarsın içten içe ‘saçı şöyle mi atmalı böyle mi?’..sonra bir bakarsın ki ‘bu kırışıklıklar da ne çok mu büyük gösteriyorum saçı şöyle mi atsam böyle mi?’ dersin…sonra birgün o adamı görürsün..’ne de güzel adamdı, hayır en güzeliydi, en çok o anladı beni ve en çok o sevdi’ dersin..sonra birgün aynı adamı görürsün..’ne de kötü adamdı hayır en kötüsüydü, beni hiç anlamadı ve onu hiç sevmemiştim’ dersin.. anlar anları kovalar sen uzun saçı seversin ama bir de bakmışsın ki saçların kısacık…yollar yolları kovalar gözünü açtığında dağların ülkesindesin, ormanın kokusu keskin, sarhoş olmuşsun deliliğinde doğanın ve sen de delisin..çünkü gözünü kapattığında denizin ülkesindesin ve kumlar dolmuş ceplerine, tenin yanık kokuyor, sen yanık kokuyorsun..saat ilerliyor, akrep yelkovan demişiz adına..manidar mı yoksa bu? akrep aceleyle ilerliyor..akrep koşuyor ve sen kaçamazsın, sadece çok hızlı koşabilirsin..akrep birgün seni sokmaya geliyor ve çok hızlı geliyor..görünmez bir iple bağlıyız o zamana…biz nereye akrep oraya…ve tik tak ediyor hergün ediyor her an geliyor…yarın yaparım dediğim herşeyin günü gelip geçiyor..ileriye attığın her işin vakti dolup taşıyor..görmek istediğin her insanın akrebi avuçlarında bitiyor…sen bugün buradayken yarın neredesin? Ya da boşver..yarın yok sadece şu an varsın..