En son ne zaman durdun? Öyle hafta sonları kısacık ayaklarını uzatıp dinlenme anlarından bahsetmiyorum. Yıl sonu iznine ayrılıp, yaya yaya tatil yapmanı, içip sarhoş olup geç kalkmanı kastetmiyorum. Zamanın, insanların, olayların kendi devinimleriyle akmasından, senin bu akışa müdahale etmemenden, içine dalmamandan, olana bitene izin vermenden bahsediyorum. Bakmaktan ötesi görmeyi seçmenden, hayatın ne renkli ruhlara sahip olduğunu en nihayetinde keşfetmenden bahsediyorum. Her insanı sevmek zorunda olmadığın ama sevmenin zıttını sevmemek olarak da görmediğin, sadece kafandaki olumsuz bildirimleri nötrleyebildiğin anlardan bahsediyorum. Gerçekten durduğunda, kendini durdurabildiğinde veya artık durmak için kendine izin verdiğinde özgürce koştuğunu göreceksin zaten. Durduğunda hayatın ne kadar ritmik olduğunu, senin de doğuştan bu ritme uyum sağlayabilecek kabiliyetinin olduğunu anlayacaksın zaten. Ve sen unuttuğun her şeyi bir çırpıda hatırlayacaksın ve kafayı benim gibi dibinden kıracak, gün batımınım tüm renklerini gökyüzünden yalayacaksın zaten.
Yorumlar
Yorum Gönder