‘’...bütün bunlar sokakta oldu’’
Sokak sokak mahalle
muhtar dolaşırken görüyorsun aslında ‘’dört duvar - masa ekrandan’’ öte,
kımıldayan, devinen bir hayat var. Ve hayat, daha önce hiç adımlamadığın o mahalleden
geçerken, ya da terk edilmiş o evin camından içeri bakarken, hissediyorsun ki
her yerde. ..ve senin göreceğin, görmek üzere olduğun daha ne çok şeyde....
hayat var var da var...
*Artık İstanbul’da yaşamak istemiyorum diye kaşlarımı
çattığımda, Haliç'e, Balat’a, Süleymaniye’ye gidiyorum ve ‘aslında en çok seni
seviyorum İs-tan-bulll’ diye gülümsüyorum bu seferde.
*Bazen üniversitenin birine girip kantinden kahve alıp
öğrencilerin yanına oturuyorum. Ne mutlu oluyorum kimse farkında değilken.
*O köprüyü görünce ‘seni anlamayı çok isterim ama
anlayamıyorum’ dedim. Çünkü evlerin içinden geçiyordu basbayağı.
ezoterik mimari |
*Boğazlı insan dediklerimiz oldu sana gurmeJ..olsun kim nasıl
mutluysa öyle olsun.
*Cibali taraflarında ‘arap çıkmazı ya da arap girmez’ sokağı
var. Çıkmaz, olmaz , yapma , girme diyince nasılda cezbediyor pis sokak.
o mimik bir ayı yavrusuydu kedi postunda |
*‘Erkek olsaydım’ yazıma şunu da eklemek istiyorum. ‘’erkek
olsaydım arap çıkmazı sokağına girer, Fatih-Balat arasındaki en kıraathane kılıklı
kıraathanede amcalarla tavla atardım’’
*Teyzeler konuşuyordu ‘valla ben onun yalancısıyım’ ..yalana
doyamıyorum da başkalarınınkinden de meshulum gibi bir şey sanki dedikleriJ
*Haliçte bir esnaf köftecisi var. Üzgünüm fotosu yok,
yiyeninden çok yiyemeyeni düşününce gerekte yok . Ama şahane olan başka bir şey
var ki o da tarif edemeyeceğim samimiyetleri. Kesinlikle kalkmamak için son
derece ağırdan alıyorsun kendini, zaten
kalkmak istediğinde de kesinlikle hemen izin vermiyorlar..’’aaaa oturun daha
yeni yediniz’’
*Aynı mekanda servis elemanından şunu da duydum ya ‘’ne
vereyim ablama?’’
ah o bazı acayip sokaklar |
*Henüz arkeoloji öğrencisiydim ki, Mısır’da Keops Piramidi'ne
girerken heyecandan dizlerimin bağı çözülmüştü. Seneler sonra bugün, Seferikos Sarnıcı'na girerken de aynı bağ çözülmesini yaşadım ya, artık hepten ölmez
benim içimdeki amatör ruh ve tümden bitmez adı sevda olan kalpteki yeriJ
Çok
gezince çok şey oluyor gerçekten de, yaşamın içindekilerle kurulan,
etkileşim sonucu kafanın içinde dolanan yeni anılar, zihin gözünde ara sıra
patlayan geri dönüşler ve sana küçüklüğünden tatlı birşeyleri anımsatan kokular, dokular, onlar, diğerleri hiç
tanımayacağın ötekiler...sen tam yere bakarken sadece omuzuna ufacık deyipte geçen ‘o’..belki ilk ve son temas olacak tüm
hayatın boyunca..ama hayat, tümüyle yaşadığın anlardan ibaretse, hayatımın en
kıymetli anı şimdi şuraya noktayı koyduğum andır sadece.
Yorumlar
Yorum Gönder