Sabahlar

Bir sabah istersin yani bir ''sabahı'' istersin. İçerisinde ortalama 7 saat uyku olan. Yattığın gibi kalktığın ve tam 7 saat dünyadan uzaklaşabildiğin. Bilmem sizce nasıl? Sabahlar özeldir, korkunçtur, huzurludur, kafa karıştırır. İlk gözünü açtığın anı düşün. Henüz bir gece önce yaşadığın kaos çok uzakta. 1 sn. boyunca öncesi yoktur. Temiz sakin bir huzur vardır sadece. İste sabahın ruhu sana bu 1 tatlı neşeli sn.yi hediye eder. Ve tüm verilenin iade işlemi geldiğinde, tutmaya çalıştığın bilinçsizlik hissi akar gider.  Ara sıra insan kendini kaybetmeli belki de. Nerdeyim? Ben kimim?

Ve ''her'' sabah vardır. Hep aynı yerde, aynı gerçekliğe uyandığın. Duvar aynı, tavan aynı, yatak aynı. Gün içinde yaşayacağın yol yordam aynı. Dejavuya uyanıyoruz o ''her'' sabah. Biz kilit altındaki ruhlar, üstüne gidip yüzümüzü yıkıyoruz bir de. İsmine rutin demişiz. Basbayağı çarkın içindekileriz oysa.

Aslında öyle sabahlar vardır ki. Gözün önce göğü görür, tenin önce rüzgara dokunur, ayağın önce toprağı öper, sen önce ‘ben’ dersin.